1

Een lied, een psalm van Asaf.

2

O God, zwijg niet, houd U niet doof, wees niet stil, o God!

3

Want zie, Uw vijanden tieren, wie U haten, steken hun hoofd omhoog.

4

Zij beramen listig een heimelijke aanslag tegen Uw volk en beraadslagen tegen Uw beschermelingen.

5

Kom, zeiden zij, laten wij hen uitroeien, zodat zij geen volk meer zijn en aan de naam van Israël niet meer gedacht wordt.

6

Want samen hebben zij in hun hart beraadslaagd; dezen hebben een verbond tegen U gesloten:

7

de tenten van Edom en de Ismaëlieten, Moab en de Hagrieten,

8

Gebal, Ammon en Amalek, Filistea met de bewoners van Tyrus.

9

Ook Assyrië heeft zich bij hen aangesloten, zij zijn voor de zonen van Lot een sterke arm geweest. [ Sela]

10

Doe met hen als met Midian, als met Sisera, als met Jabin aan de beek Kison:

11

zij zijn weggevaagd te Endor, zij zijn geworden tot mest op de aardbodem.

12

Maak hen en hun edelen als Oreb en als Zeëb, al hun vorsten als Zebah en als Zalmuna,

13

die zeiden: Laten wij deze woningen van God voor onszelf in bezit nemen.

14

Mijn God, maak hen als een werveldistel, als stoppels voor de wind.

15

Zoals vuur een woud verbrandt, zoals de vlam de bergen verzengt,

16

achtervolg hen zó met Uw storm, jaag hun schrik aan met Uw wervelwind.

17

Bedek hun gezicht met schande, dan zullen zij, HEERE, Uw Naam zoeken.

18

Laten zij beschaamd en door schrik overmand zijn tot in eeuwigheid, laten zij rood van schaamte worden en omkomen.

19

Dan zullen zij weten, dat U - Uw Naam is HEERE! - U alleen de Allerhoogste bent over de hele aarde.